terug
(IDSN, 6-10-2016)

Rapport Ministerie van Buitenlandse Zaken VS over mensenrechten in India 2015

Kastendiscriminatie beschreven als cruciale factor in Zuid-Azië



Het Amerikaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken heeft haar 2015-rapport over mensenrechtenpraktijken in India uitgebracht, met daarin een uitgebreid overzicht van de mensenrechtensituatie in het land. Het rapport bestrijkt thema’s als beroving van het leven, gevangenschap, marteling, gerechtelijke procedures, geweld, vrijheid van meningsuiting, vereniging en religie, culturele rechten, bewegingsvrijheid, vluchtelingen, politieke rechten, arbeidsrechten en discriminatie van kwetsbare groepen, zoals vrouwen, Dalits, inheemse volken, lesbiennes, homoseksuelen, bi-, trans- en interseksuelen, kinderen, mensen met een handicap en mensen besmet door HIV/AIDS.

De samenvatting van het rapport vermeldt: "de belangrijkste mensenrechtenproblemen hebben betrekking op mishandeling door politie- en veiligheidstroepen, waaronder buitengerechtelijke executies, marteling en verkrachting; corruptie is nog steeds wijdverbreid en heeft bijgedragen aan ineffectieve reacties op misdaden tegen onder meer vrouwen, kinderen, kastelozen en inheemse volken en maatschappelijke geweld op grond van geslacht, religieuze overtuiging en kaste of stam."

Angst voor vergelding
Een opmerkelijke prestatie van het rapport is de manier waarop het de grote betekenis van het probleem van kastendiscriminatie van Dalit-gemeenschappen in India kaan de orde stelt. Het rapport stelt vast dat de Dalit-gemeenschappen, ondanks quota's en speciale behandelingen, hinder blijven ondervinden bij onderwijs, banen, toegang tot justitie, bewegingsvrijheid en toegang tot instellingen en dienstverlening. "Misdaden begaan tegen Dalits blijven naar verluidt vaak onbestraft, hetzij omdat de autoriteiten nalaten de daders te vervolgen of omdat de slachtoffers de misdaden niet hebben gemeld uit angst voor vergelding."

Vanwege de gebrekkige tenuitvoerlegging van de bestaande wetten om Dalit-gemeenschappen te beschermen, blijven ze slachtoffer van geweld en omvangrijke discriminatie in de gezondheidszorg, het onderwijs, tempelbezoek en huwelijken. De praktijk van 'onaanraakbaarheid' verbiedt Dalits om "op de openbare wegen te lopen, schoenen te dragen, water te halen uit de publieke kranen in wijken van de hogere kasten, deelname aan een aantal tempelfestivals, zwemmen in openbare zwembaden of het gebruik van bepaalde crematiegronden".

Positie Dalit-vrouwen alarmerend
Het rapport slaat alarm als het gaat om de situatie van Dalit-vrouwen, die onevenredig worden getroffen door de slechte gezondheidsinfrastructuur, die geen recht hebben op eigen grond en een verontrustend hoog aantal verkrachtingsincidenten (bijvoorbeeld een vijfvoudige toename in Gujarat tussen 2001 en 2014). Het rapport benadrukt ook dat ondanks een wettelijk verbod er een onevenredig groot aantal Dalits werkt als handmatig poepruimer, en dat de meerderheid van de gebonden arbeid(st)ers onder het Sumangali Scheme uit de 'geregistreerde kasten' komt, waarvan vooral Dalits extra het slachtoffer zijn.

Het Amerikaanse Ministerie van BZ verwijst in haar 2015 rapporten ook naar kastendiscriminatie in Nepal, Pakistan en Bangladesh. Een belangrijke verwijzing naar kaste in het Nepal-rapport schetst de belemmeringen die Dalit-gemeenschappen ervaren bij de toegang tot rechtsbijstand, hulp na de aardbeving, het ontbreken van politieke vertegenwoordiging, discriminatie bij werkgelegenheid en de meervoudige discriminatie van Dalit-vrouwen. Het rapport over Pakistan merkt op dat de lagere kaste gemeenschappen tot de kwetsbare groepen behoren, en het rapport over Bangladesh benadrukt dat Dalits “beperkte toegang hebben tot land, geschikte huisvesting, onderwijs en werkgelegenheid".


Meer informatie:




[vertaling: LIW]


laatste wijziging: